Czeka cię wiosenny podmuch kultury!
Obieg po Sztuce Współczesnej to comiesięczny przegląd wystaw i wydarzeń odbywających się w polskich miastach. Zaglądamy do galerii sztuki, muzeów, centrów kultury - co czeka nas w tym miesiącu?
Wybierz miasto i eksploruj sztukę w kwietniu!
- Bielsko - Biała
- Bydgoszcz
- Gdynia
- Gorzów Wielkopolski
- Katowice
- Kraków
- Łódź
- Olsztyn
- Orońsko
- Poznań
- Sopot
- Wałbrzych
- Warszawa
- Wrocław
- Zalesie Górne
- Zielona Góra
Bielsko - Biała
Galeria Bielska BWA
Wystawa: Olaf Brzeski - Życzenie
10.03-16.04.2023
Kuratorka: Agata Smalcerz
Wystawa Olafa Brzeskiego zatytułowana „Życzenie”, już w warstwie ideowej zawiera myśli, które w jakiejś mierze dotyczą każdego z nas: pragnienia, aby dobrze działo się w domu, w rodzinie, w naszych prywatnych planach, a także na całym świecie, zarówno tym kształtowanym przez ludzi, jak i tym, na który człowiek nie ma wpływu. I choć niektóre życzenia artysty wydają się być mrzonkami – spełnienie ich byłoby równoznaczne ze stworzeniem świata idealnego – to jednak stawiają jakiś cel, do którego należy dążyć. Cel zarówno dla pojedynczego człowieka, jak i dla całej ludzkości.
Olaf Brzeski, „Złota rybka 2”, 2023, ceramika
Bydgoszcz
Galeria Miejska BWA w Bydgoszczy
Wystawa: Arek Pasożyt. "Pasożycie. Od praktyki do praktyki"
24.02-23.04.2023
Kuratorka: Karolina Pikosz
Wystawa jest zbieracką formą otwartą, tkwiącą w procesie, transformacji. Opiera się na kilku tematycznych filarach – akcjach, realizowanych przez artystę w przestrzeni zewnętrznej oraz we własnej pracowni/galerii/ mieszkaniu. Częścią ekspozycji jest przestrzeń warsztatowa, w której prowadzone będą praktyki z obszaru upcyclingu, recyclingu oraz tworzenia kolekcji mody alternatywnej.
widok wystawy
Wystawa: Kim jest Janina Węgrzynowska?
23.03-21.05.2023
Kuratorka: Paulina Olszewska
Wystawa zrodziła się z potrzeby opowieści o artystkach, których życie i twórczość są fascynujące, ale znalazły się poza obiegiem sztuki i przez to pozostają niezauważone.Kuratorka zaprosiła do współpracy osoby pochodzące z różnych środowisk, działające w odmiennych mediach i dziedzinach sztuki. Jej celem było zwrócenie uwagi na aktualność praktyki Węgrzynowskiej i ponowne umieszczenie jej w obiegu artystycznym. Istotnym aspektem jest otoczenie artystki troską i zaopiekowanie się jej spuścizną oraz archiwum. Wystawa daje możliwość nawiązania symbolicznej relacji między zaproszonymi artystkami i artystami a Węgrzynowską i jej twórczością. Będzie próbą zwrócenia uwagi na niewystarczającą obecność artystek, i to zarówno tych nieżyjących, jak i tych aktywnych na polu sztuki.
Janina Wegrzynowska, Obraz szaro-oranżowy, 1979, olej na płótnie, Kolekcja Galerii Studio (fragment), fot. Anna Zagrodzka
Wystawa: Bartosz Mucha. Nobilitacja Degradacji, czyli 20 lat Poor Designu
02.03-07.04.2023
Koordynacja: Danuta Pałys
Wystawa przedstawia wybór prac z 20 lat działalności. Poorex, inaczej poor design, to „instytucja” eksperymentująca. Celem jej działań jest wyłapywanie z rzeczywistości momentów, w których dochodzi do swoistego fenomenu spotkania kilku trudnych do określenia zmiennych: przedmiotu w danym kontekście, użytkownika w danej potrzebie i komentarza do danej sytuacji. To wszystko podlane sosem dość ambiwalentnego stosunku do życia i konieczności terminowania na Ziemi.
widok wystawy
Gdynia
Galeria Debiut
Wystawa: Magdalena Abakanowicz - "Wątki i osnowa"
31.03-31.07.2023
Kuratorka: Aleksandra Szwarc
Twórczość Magdaleny Abakanowicz w głównej mierze kojarzona jest z tkaniną. Dzięki eksperymentom z rozmaitymi rodzajami włókien została dostrzeżona na Międzynarodowym Biennale Tkaniny w Lozannie w 1962 roku, a trzy lata później nagrodzona Złotym Medalem na Biennale w São Paulo. Powstałe wówczas abakany zrewolucjonizowały sposób postrzegania tkaniny jako wytworu rzemiosła artystycznego, wskazały także główny temat zainteresowań artystki: fascynację biologizmem, światem natury - jej żywotnością, wzrostem, rozwojem, rozkwitem, dojrzewaniem i obumieraniem. Motyw ten stał się impulsem do poszukiwania nowego, oryginalnego języka form: od płaszczyznowego malarstwa i rysunku, poprzez reliefowe, aż do pełno przestrzennych. Artystka pomimo wielokrotnej zmiany technik i materiałów pozostała mu wierna. Uczyniła go trwałą osnową swych prac. Z poszczególnych nici i wątków snuła opowieść o Życiu i jego Istocie. W efekcie utkała „materię” bogatą, o wielu fakturach, odcieniach i barwach; „tkaninę” odmienną w formie, połączoną wyrazem.
Na obecnej ekspozycji będzie można podziwiać pierwsze obrazy artystki (powstałe jeszcze w latach sześćdziesiątych), rysunki, tkaniny, humanoidalne korpusy jutowe i metalowe, druciane ptaki
plakat wystawy
Gorzów Wielkopolski
Miejski Ośrodek Sztuki w Gorzowie Wielkopolskim
Wystawa: Daria Pietryka - Mam na imię chaos
10.03-16.04.2023
Współpraca: Gustaw Nawrocki
Dzisiaj chaos jest rozumiany raczej negatywnie. Kojarzy się z niepokojem, bałaganem, brudem, wojną. Nie pasuje to do obrazu kobiety w mojej świadomości. W moich oczach kobiety od wieków porządkują chaos, szczególnie ten dnia powszedniego. Dbają o rzeczy fundamentalne. Nie mnie to jednak oceniać, gdyż i ja jestem chaosem. Wolę zatem tę interpretację, w której jestem kosmosem. Formuję materię jeszcze nieokreśloną, przemierzam świat w swojej „bezkształtności” utwardzam się dzień po dniu, wydobywa się ze mnie życie. - Daria Pietryka
W swojej wystawie artystka zaprasza nas do odbycia wspólnej podróży, która mówiąc o tematach ważnych, jest na swój sposób podszyta mrokiem i niepewnością. Za pomocą prezentowanej przez siebie sztuki, artystka wprowadza nas w realia świata współczesnego, punktując krok po kroku trapiące go problemy. Choć, może bardziej jest to przepuszczona przez pryzmat własnych doświadczeń refleksja, która stopniowo serwowana jest nam w wybitnie słodko-gorzki sposób.
Daria Pietryka, MUCHOŁÓWKA, 130x100cm, olej na płótnie, 2022
Wystawa: Łukasz Dziedzic - Wszystko, co czuję
17.03-7.05.2023
kuratorka: Emilia Orzechowska
Wszystko co czuję rozgrywa się nie tylko w skali mikro, czyli najbliższego świata: cielesności, seksualności, emocji, bliskich relacji, momentów formujących osobowość, ale także w skali makro, czyli stosunku do kraju, świata i ludzkości. Te dwie perspektywy służą jako budulec do tworzenia nowego uniwersum. Przenikają się w formie luźnego wizualnego notatnika, w którym mieszają się detale z życia, sceny odwołujące się do historii kultury, sztuki, obrazy inspirowane zdjęciami z gazet, rodzinnych albumów, fotkami z iPhone'a, zbiorami z internetu czy snami. Notatki w warstwie formalnej są niejednorodne, uciekające od stylu i maniery. Są zbiorem często niejasnych i niejednoznacznych emocji.
Łukasz Dziedzic, Patronus, 200x150cm, 2023
Katowice
Galeria BWA Katowice
Wystawa: Suita małośląska
30.03 - 7.05.2023
Zasadniczym tematem wystawy jest granica łącząca (nie dzieląca) województwo śląski z małopolskim, którą zlokalizowano w okolicach rzeki Soły we wsi Łęki oraz terenów Śląska Cieszyńskiego z granicą na rzece Olzie (obie te miejscowości są miejscami urodzenia i dorastania autorów wystawy). Specyfika życia na obszarach pomiędzy łączy regionalizmy w intrygujące konglomeraty praktyk codzienności, zwyczajów, menalności, kodów kulturowych, języka i wizualności. Jest to również podróż do zakodowanej przestrzeni rodzinnej, która wciąż odgrywa pierwszoplanową rolę w formowaniu przeżyć, doświadczeń, decyzji i inspiracji.
fot. materiały prasowe
Kraków
Bunkier Sztuki
Wystawa: Blisko ciała. Wystawa prac z Kolekcji Bunkra Sztuki
Otwarcie: 17 marca 2023
Kuratorka: Agnieszka Mazoń-Żywolewska
Na wystawie Blisko Ciała prezentowane jest ponad 40 dzieł polskich i zagranicznych artystów z kolekcji galerii Bunkier Sztuki. Twórcy obrazów, fotografii, filmów, obiektów i instalacji wykorzystują potencjał ciała w różnorodny, często bezkompromisowy sposób, rozszerzając pole interpretacji poza kategorie czysto estetyczne, dotykając spraw trudnych i niewygodnych, ale ważnych społecznie. Dzieła zaprezentowane na wystawie opowiadają o nas samych – zamkniętych w ciele przypisanym przez naturę, ale także o próbach przełamywania kulturowych stereotypów. Ujawniają dane nam bogactwo środków wyrazu, gestów i możliwości snucia niezliczonych historii z życia swojego i innych.
Karol Radziszewski, z cyklu Studium do rannego powstańca, 2011, fotografia, 30 × 20 cm, Kolekcja Bunkra Sztuki
Galeria ASAP Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie
Wystawa: Leżę i czekam aż sobie przypomnisz
2.04 - 02.05.2023
Kuratorka: Magdalena Tryba
Gdy niepokój i lęk przybierają różne kształty trudno jest utrzymać formę. Wystawa prezentuje dziewięć sposobów na trzymanie formy w momencie, gdy wszystko jest płynne a granice między światami, ludźmi i nie-ludźmi zacierają się coraz mocniej. Czasem już trudno jest sobie przypomnieć co było na początku.
Wystawa Leżę i czekam aż sobie przypomnisz jest wydarzeniem inaugurującym działalność galerii studenckiej ASAP, będącej miejscem wzajemnej wymiany doświadczeń oraz prezentacji prac osób studiujących w ASP w Krakowie. Będzie to miejsce dialogu, wspólnych inicjatyw opartych na widzialności oraz słyszalności wielu równoległych głosów i postaw artystycznych.
fot. materiały promocyjne
Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK
Wystawa: Aleksandra Młynarczyk-Gemza. Zapiski wariatki
10.2–7.4.2023, Biblioteka MOCAK-u
kuratorka: Magdalena Mazik
Ta bardzo prywatna i poruszająca historia to manifest wiary w sztukę, która pozwala dotknąć granic tożsamości i zbliżyć się do Innego, także tego w nas samych. Aleksandra Młynarczyk-Gemza jest artystką multimedialną, fotografką i performerką. Prace, które można zobaczyć w Bibliotece MOCAK-u, są ilustracjami do wybranych rozdziałów jej wydanej ostatnio powieści Zapiski wariatki. Wystawa ukazuje doświadczenia odnoszące się do różnych aspektów życia: bycia kobietą, artystką, osobą ze zdiagnozowaną chorobą psychiczną.
Aleksandra Młynarczyk-Gemza, Sowy nie są tym, czym się wydają, kolaż, rysunek, 2022
UFO Art Gallery
Wystawa: QUENCH THIRST WITH DEW
03.03-21.04.2023
Kuratorka: Michalina Sablik
Na wystawie “Quench Thirst with Dew” w UFO Gallery zaprezentowane są prace dwójki artystów - Agnieszki Szostek i Michaela Bibera. Choć łączy ich wiele prywatnie, wystawa jest jedną z pierwszych okazji, żeby zobaczyć ich twórczość odbijającą się w sobie. Agnieszka Szostek przedstawi postcielesne instalacje z wykonywanych we własnej technice “skór”. Natomiast Michael Biber - najnowsze abstrakcyjne, kolażowe obrazy i tkaniny, w których elementy organiczne łączą się z technologicznym i konstruktywistycznym brutalizmem tworząc romantyczną wizję post-świata. Artystów łączy hybrydyczność form, eksperymentowanie, działanie na styku sztuki digitalowej i materialnej, a także proces “reanalogizacji”, mash-upowania i dekonstrukcji obrazów internetowych. W nowoczesnych wytworach kultury doszukują się wątków pierwotnych, plemiennych i uniwersalnych symboli.
widok ekspozycji, fot. Szymon Sokołowski
Łódź
Galeria AOKZ Artokiełznanie
Wystawa: 50 dialogów ze sztuką z kolekcji AOKZ
Wernisaż i otwarcie galerii 1 kwietnia 2023
AOKZ, czyli Artokiełzanie, to nowa galeria sztuki, która powstała przy ulicy Włókienniczej 3 w Łodzi. Wernisaż pt. 50 dialogów ze sztuką z kolekcji AOKZ, inaugurujący jej działalność, odbędzie się 1 kwietnia 2023 r. Następnie, aż przez dwa tygodnie, w galerii będzie można podziwiać 50 prac 30 polskich artystów, a wśród nich między innymi obrazy Agaty Bogackiej, Agaty Kus, Natalii LL, Karola Radziszewskiego oraz Karola Palczaka. Wszystkie dzieła pochodzą z prywatnej kolekcji AOKZ, dlatego pierwszy wernisaż to niezwykle ważne wydarzenie dla jej założycieli.
Galeria AOKZ to miejsce, które będzie prezentować sztukę o różnych obliczach, treściach i formach. Jej twórcy widzą ją także jako przestrzeń do wielowymiarowych spotkań artystów, miłośników i kolekcjonerów – wszystkich, którzy czują potrzebę kontaktu ze sztuką. Długofalowym celem jej działalności będzie również edukowanie, prowadzenie dialogu i inspirowanie.
fot. materiały promocyjne
Muzeum Sztuki w Łodzi | ms1
Wystawa: Andrzej Marian Bartczak. POST-QUAM
14.04.-10.09.2023
kurator: Andrzej Biernacki
Wystawa jest przeglądem wybranych prac artysty: rysunków, malarstwa, ceramiki, obiektów i instalacji składających się na tytułowy cykl „Post quam”, realizowany od roku 1979 do dzisiaj. Prace są inspirowane wydarzeniami z życia artysty, które, jak pisze „zostawiły niezatarte bruzdy w myślach, uczuciach i rozumie” i mają charakter autobiograficzny. Według autora znaczenie tytułu może odnosić się także „do wszelkiej twórczości rozumianej jako trwający w czasie, intencjonalny i precedensowy proces”, w którym dzieła wyrastają na gruncie innych dzieł. Zmaltretowane procesem twórczym materie Bartczaka, przywodzą na myśl „odpady” zbrojnych konfliktów, tego, co z wojny jako cywilizacji śmierci pozostaje, z kruchą ex definitione ceramiką, która jako niemal jedyna zostaje po cywilizacjach życia… Wzruszyć strukturą dzieła staje się naczelną ideą Bartczaka, a za nim – twórców wystawy.
Andrzej Marian Bartczak, materiały kuratorskie, 2023, dzięki uprzejmości Muzeum Sztuki w Łodzi
Wystawa: Ewa Latkowska-Żychska. Puls-y
28.04.-27.08.2023
kuratorka: Paulina Kurc-Maj
Wystawa poświęcona twórczości profesor Ewy Latkowskiej-Żychskiej prezentuje prace wykonane jej własną techniką czerpania papieru i techniką japońską. To kunsztowne, swego rodzaju malarstwo, odzwierciedlające bogactwo struktury zastosowanej materii. „Puls-y”, czyli rytmy przyrody i życia, jak twierdzi artystka: „papier powstaje przez ciągły ruch i w nim udaje się zapisać tę energię działania”.
Profesor Ewa Latkowska-Żychska jest założycielką istniejącej od 1999 roku unikatowej Pracowni Papieru w Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. Wystawa jest realizowana w ramach serii prezentacji dokonań środowiska artystycznego związanego z łódzką Uczelnią.
Ewa Latkowska-Żychska, Z czerwienią, 2018, papier ręcznie czerpany techniką własną, 325 x 106 cm, dzięki uprzejmości autorki
Wystawa: Henryk Stażewski. Późny styl
21.04.-27.08.2023
kurator: David Crowley
Henryk Stażewski, postać-legenda, należał do grona autentycznych pionierów awangardy lat 20. i 30. poprzedniego stulecia. Tytułowy „późny styl”, którego symptomy obserwujemy już w latach 50., pokrywa się w znacznej mierze z jego twórczością powojenną, kiedy to zmagał się wyzwaniem bycia artystą w zmieniających się warunkach społeczno-politycznych i kulturowych oficjalnie chwalony, staje się ważną postacią dla opozycji lat 80., do której się zbliżył. Wystawa przygotowana przez irlandzkiego kuratora Dawida Crowleya pomyślana jest jako niezwykły wehikuł przemierzający czasy, nurty, kierunki, w celu odpowiedzi na pytanie: jaki kształt przybrała imaginowana (jeszcze) w awangardowej twórczości przedwojennej – PRZYSZŁOŚĆ.
Henryk Stażewski, Relief 2, 1972, kolekcja Muzeum Sztuki w Łodzi
Muzeum Sztuki w Łodzi | ms2
Wystawa: Włodzimierz Pawlak. Dzienniki 1989-2022
10.03–11.06.2023
kurator: Andrzej Biernacki
Prezentacja kompletu Dzienników, szczególnej części malarskiego dorobku Włodzimierza Pawlaka, następuje w czasie kryzysu cech i wartości, które zrębytego właśnie cyklu konstytuują przede wszystkim: ekstremalnej introwersji,benedyktyńskiej pracy i trwania przy efektach odwiecznego medium. Pomimo niekończących się prób powtórzeń tych samych czynności, malarstwo to nie ma w sobie nic mechanicznego. Jest instynktowne, nieprecyzyjne, swobodne. Jak wyjdzie. Bo choć Pawlak od dawna nie maluje postaci ludzkich, to, co maluje, jest niesłychanie ludzkie. Rodzaj tej jego malarskiej humanistyki, mimo że zredukowanej do najprostszych gestów, angażuje nasze ośrodki zarówno intelektualne, jak i emocjonalne, dając przeżycie totalne.
Włodzimierz Pawlak, Dziennik A, Litera Z, Ź, Ż, 1988, kolekcja Muzeum Sztuki w Łodzi
Olsztyn
Galeria Sztuki BWA
Wystawa: Gundula Friese: "Esej o czasie"
03.03–23.04.2023
kuratorka: Mariola Balińska
Wystawa Gunduli Friese to pokaz ponad 70 czarno-białych portretów kobiet z różnych regionów geograficznych, które zostały wykonane w Niemczech, Włoszech, Szwajcarii, jak również w krajach Azji i Afryki w latach 1995-2014.
"Artystka nazwała ten cykl fotografii „Esejami o czasie”, który stał się punktem wyjścia do rozważań nie tylko nad upływem czasu, ale również refleksją nad międzypokoleniowymi relacjami kobiet. Dokonała zabiegu skonstruowania swoistej mapy kobiet na świecie, których losy są istotnym punktem wyjścia do rozważań nad pojęciem globalnego siostrzeństwa. Friese pierwszą fotografię wykonała w 1995 roku, pochodzącej z Ukrainy i mieszkającej podczas II wojny światowej w Gdańsku babci, a następnie swojej matce i córce. Powróciła do kontynuacji projektu dopiero po dwudziestu latach, poszerzając go o kolejne linie generacyjne kobiet, w których odnajdywała punkty styczne, akcentując nie tylko upływ czasu, ale również podobieństwa wybranych doświadczeń kobiecych." - Mariola Balińska
Fot. Zdjęcia z wystawy, materiały prasowe
Wystawa: Tożsamość rozkoszy. Twórczość Natalii LL w kolekcji Juliusza Topolskiego
10.03–16.04.2023
„Jedna z czołowych, polskich artystek, bad-girl polskiej neoawangardy – Natalia LL – drwiła z kanonów, przekraczała granice i jak pisała Anna Markowska zastanawiając się nad twórczością artystki z początku lat 70-tych, chciała inaczej, ale to inaczej nie oznaczało rebelii i „zwykłej zmiany osi”1 ale było wyrazem tęsknoty za czymś innym, oraz „niezgodą na zastane role, schematy”2. Jej niezwykłość wynikała z osadzenia w sztuce, historii a zarazem poza nią w strefie podszeptów, instynktów i woli. Zgromadzone w kolekcji dzieła Natalii LL stanowią zbiór wcieleń artystki, emanacji jej energii i możliwości, których celem było ujawnianie nieprzewidywalnych, skrywanych i dotkliwych sfer ludzkiego istnienia (…)
Natalia LL, Sztuka Postkonsumpcyjna, 1975, fragment
Orońsko
Centrum Rzeźby Polskiej
Wystawa: Monika Drożdżyńska - Jota złośnica
15.04.–11.06.2023 w Galerii Kaplica
Kuratorka: Paulina Kuhn
Na wystawie Jota złośnica pokazywanej w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku Monika Drożyńska nawiązuje do walk o polską ortografię z przełomu XVIII i XIX wieku i pozwala materializować się historii na własnych zasadach. W Galerii Kaplica za pomocą wyhaftowanych kul artystka wprawia historię w ruch, słowa zamieniając w ciało, a dawne spory w zabawę. Drożyńska wciela się w kuglarkę, by zatrzeć granicę między baśnią i historycznymi faktami i z dystansu opowiedzieć o naturze językowych i politycznych konfliktów.
Monika Drożynska - Zabawa. fot. Grzegorz Slapak
Wystawa: Hanna Nowicka - MONADY
15.04–4.06.2023 w Galerii Oranżeria
Kurator: Leszek Golec
Na wystawie „Monady" zaprezentowane zostaną prace z lat 2000–2023 odwołujące się do ciała jako podmiotu uwikłanego w sferę emocjonalną, łączącą się z pojęciem bliskości i jej ambiwalentnym charakterem. Innym aspektem poruszanym na ekspozycji jest kwestia jak ciało/podmiot kreowane jest przez kontekst kulturowy i społeczny. Ciało to doświadcza presji, utraty, przemocy, obcości.
Artystka opisując swoje dzieła mówi: „Moje obiekty/rzeźby wykonane są z cielistej gumy, która jest dla mnie swoistym substytutem ciała i skóry, a jej haptyczny wymiar jednoznacznie definiuje przedstawienie”.
Kozioł ofiarny, 2015, guma, kozioł gimnastyczny, 125 cm x 85 cm x 65 cm,, Exporting Gdańsk exhibition, Croatian Association of Fine Arts, Zagreb, 2015
Wystawa: Haptyczny rezonans materii. Maria Papa Rostkowska i gościnie w stulecie urodzin artystki
4.03–4.06.2023
Kuratorka: Marta Smolińska; Współpraca: Jarosław Pajek CRP
Maria Papa Rostkowska (1923-2008), z wykształcenia malarka i projektantka, apogeum swojej twórczości osiągnęła jednak jako rzeźbiarka. Wiele lat życia spędziła we Włoszech w okolicach Carrary, znanej ze złóż wyjątkowej jakości marmurów, preferowanych niegdyś także przez Michała Anioła. W bardzo żmudnym i wymagającym technicznie procesie nadawania marmurowi pożądanej formy, ważną rolę dla Marii Papy Rostkowskiej odgrywał zmysł dotyku. Stąd prezentacja jej dorobku w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku skupia się na materialności dzieł, uwodzącej dotyk. Pojęcie haptycznego rezonansu oznacza w tym kontekście intensywne pobudzanie – przez organiczne kształty rzeźb o gładko oszlifowanych powierzchniach – pragnienia dotyku u odbiorców. W Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku w stulecie swoich urodzin rzeźbiarka „wyprawia przyjęcie”, na którym pojawią się kobiety-artystki i ich dzieła. Będą one towarzyszyć rzeźbom Marii Papy Rostkowskiej, reprezentując zarówno generację współczesną jubilatce, jak i tę tworzącą obecnie, lecz z podobnym do niej wyczuciem haptycznego rezonansu materii. Na przyjęciu zjawią się zatem m.in. Barbara Hepworth, Katarzyna Kobro, Maria Jarema, Alina Szapocznikow, Magdalena Abakanowicz, Magdalena Więcek, Maria Pinińska-Bereś, Barbara Stańczak, Barbara Falender, Martyna Pająk oraz Iwona Demko.
Maria Papa Rostkowska, La Vie en rose © Archiwa Nicolas Rostkowski
Poznań
Muzeum Narodowe w Poznaniu
Wystawa: KENYA HARA. Make the Future Better Than Today
24.03-30.07.2023
Kuratorka: Anna Grabowska-Konwent
To pierwsza w Polsce autorska wystawa jednego z najbardziej uznanych na świecie japońskich projektantów – Kenya Hary. Od 1993 r. związany jest z Nippon Design Center, w ramach którego prowadzi własne studio/think-tank Hara Design Institute. Jest twórcą wielu międzynarodowych wystaw, dyrektorem kreatywnym firmy MUJI, autorem książek łączących design z filozofią życia. Traktując design jako uniwersalną mądrość zgromadzoną w społeczeństwie, planuje i realizuje różne projekty oparte na komunikacji.Na wystawie prezentowane są wybrane przez artystę plakaty oraz książki, które stanowią trzon ekspozycji, wśród nich projekty przygotowane specjalnie na wystawę w Poznaniu. Towarzyszą im inne realizacje wydawnicze, tj. magazyny reklamowe oraz czasopisma, projektowane od początku jego aktywności zawodowej. W niemal wszystkich pracach autor przywiązuje ogromną wagę do tradycji kulturowej swojego kraju, którą umiejętnie transponuje na nowoczesny język plakatu i inne dziedziny projektowania.
plakat wystawy
Muzeum Sztuk Użytkowych w Zamku Królewskim w Poznaniu – oddział Muzeum Narodowego w Poznaniu
Wystawa: Barbie - nieznane oblicza
9.03-30.07.2023
Kuratorka: Aleksandra Podżorska
Wystawa „Barbie – nieznane oblicze” ukazuje rzadko omawiane wątki z ponad sześćdziesięcioletniego „życia” najsłynniejszej lalki świata. Jest też okazją do poznania historii kobiet, a zwłaszcza ich roli i znaczenia w społeczeństwie amerykańskim w II połowie XX i początkach XXI wieku. Wystawa ta próbuje między innymi odpowiedzieć na pytania: Czy Barbie zasługuje na miano głupiutkiej blondynki? Dlaczego wciąż musi walczyć o prawo do bycia chirurżką – zarówno w życiu zawodowym, jak i w słowniku? Jakie ma szanse na zostanie pierwszą prezydentką Stanów Zjednoczonych? I co się stanie, gdy słowo „Barbie”, zastąpimy w tych pytaniach wyrazem „kobieta”? Ekspozycja ta porusza również ważne wątki społeczne: kwestię rasizmu oraz wykluczenia ze względu na chorobę, niepełnosprawność, płeć czy wiek. Jest też opowieścią o kulturze, wydarzeniach oraz ideach ostatnich kilkudziesięciu lat, w których Barbie brała udział, które odzwierciedlała, a czasem wręcz tworzyła. Czy dziś możemy przejrzeć się w „życiu” Barbie niczym w lustrze i znaleźć w nim swoje odbicie?
plakat wystawy
Sopot
Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie
Wystawa: Granice sztuki. 30 lat Paszportów Polityki
28.01-16.04.2023
Kuratorka: Dorota Monkiewicz
W styczniu 2023 roku widzowie sceny sztuki współczesnej oraz czytelnicy tygodnika „Polityka” poznali następnego, trzydziestego już z kolei laureata „Paszportu Polityki” w dziedzinie sztuk wizualnych - Agatę Słowak. Nagroda przyznawana jest nieprzerwanie od 1993 roku przez grono aktywnych w mediach krytyków sztuki. Jubileuszowa prezentacja laureatów nagrody z trzech dekad będzie szerokim przeglądem polskiej sztuki tego okresu - zapisem odbywających się wówczas debat, zmieniających się wizualnych trendów i wrażliwości. Siłą rzeczy przegląd ten będzie dotyczył nie tylko listy nagrodzonych artystów, ale także zmieniających się składów po stronie nominujących krytyków oraz powodów, dla których docenione zostały wybrane postawy w sztuce.
Małgorzata Mirga-Tas Wizytacja, 2014, akryl, aplikacje tekstylne na płótnie
Wałbrzych
Wałbrzyska Galeria Sztuki BWA
Wystawa: JUSTYNA ŻAK "OD-NOWA"
Wystawa dostępna do 13.04.2023 w Galerii przy ul. Słowackiego 26
Kuratorka: Ilona Sapka
A co gdybyśmy musieli zacząć wszystko od-nowa. Gdybyśmy musieli porzucić dobrze znane nam miejsca i ludzi w poszukiwaniu bezpieczniejszej codzienności? Obiekty prezentowane na wystawie „OD-NOWA” powstały z szacunku do świata, który nas otacza, z zachwytu nad doskonałością przyrody i lęku o jej, a tym samym, naszą przyszłość. Oddaję się procesom twórczym wierząc, że ogień – żywioł przemiany, będący nieodłącznym elementem formowania szkła, staje się w przypadku prezentowanych obiektów alegorią zarówno zniszczenia jak i odrodzenia. Odbite na powierzchni szkła struktury oraz organiczne formy są dokumentacją tego, co uległo w jego płomieniach nieuchronnej destrukcji jednocześnie
otwierając przestrzeń na nowe.
Justyna Żak ''OD-NOWA'' fot. Aleks Budziak
Wystawa: LEV STERN „KOPALNIA ZŁOTA”
Wystawa dostępna do 04.06.2023 w Galerii Sztuki Współczesnej na terenie Starej Kopalni
Kuratorka: Ilona Sapka
„Przede wszystkim oczy muszą przywyknąć […]. Najpierw muszą się nam rozszerzyć źrenice, jak kotom, żebyśmy mogli zobaczyć to, co chcemy. Pan rozumie, że bez przygotowania, naszymi zwykłymi dziennymi oczami nie możemy tego dobrze zobaczyć” – mówi do Hansa Castorpa naczelny lekarz sanatorium Berghof w Czarodziejskiej górze Manna, a potem w gabinecie lekarskim na czarnych szkłach zarysowują się fosforyzujące obrazy ludzkich członków, których „niewyraźnie kontury; jak mgła, jak blada poświata niepewnie otaczały swoje jasno, precyzyjnie i ostro występujące jądro” . Tak właśnie próbuję patrzyć na obrazy Lva Sterna, o których często myślę, że nie tylko wymagają oczu niecodziennych, ale że składają się w równym stopniu z warstw farby jak i różnych rodzajów rozumienia, które malarz nakłada, by potem usunąć ich partie i móc zobaczyć coś pod nimi ukrytego. Nie by namalować obraz, ale by pojąć. Co tam znajduje? Ku czemu prowadzą go kolejne ruchy narzędzi, następne kroki wokół barwnej płaszczyzny? Nie jest to zapewne jasne nawet dla niego samego, i werbalizowane tylko przez przybliżenia – cząstki odczuć i skojarzeń – ale wiadomo, że sam proces, kontynuowany latami i przyjmujący różne formy, określa jego życie i twórczość. - Monika Braun
Widok wystawy - Lev Stern ''Kopalnia Złota'' fot. Joanna Zych
Wystawa: ALEX URBAN „SHE DEVIL”
Wystawa dostępna do 16.04.2023 w Galerii Centrum Ceramiki Unikatowej na terenie Starej
Kopalni
Kuratorka: Agnieszka Chodysz – Foryś
Diabeł w większości kultur i wyznań to postać płci męskiej. Lucyfer, upadły anioł, Pan zła, władca piekieł, buntownik, demon. Sieje zło, grozę, opętuje, panuje nad materią i zniewala umysły ludzkie. Powszechnie przyjęta męska supremacja w zakresie tej symboliki wyparła zupełnie wątek Lilith, pierwszej kobiety, którą Bóg stworzył na równi z Adamem: Jego z czystego pyłu, Ją natomiast z Brudu. Pierwsza buntowniczka, która wybrała wolność i niezależność od narzuconego jej schematu podległości mężczyźnie. Zwana matką demonów, Panią Smutku istota niespotykanej urody i niezwykłego intelektu, która po ucieczce z Raju poślubiła podobnego sobie Samaela, stała się symbolem mroku, plugawej seksualności, demonicą, złą siłą, Diablicą.
Widok wystawy - Alex Urban ''She Devil'' fot. Maciej Hnatiuk
Warszawa
Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski
Wystawa: Ukraina. Pod innym niebem
4.11.2022 - 14.05.2023
Kuratorki i kuratorzy: Victoria Burlaka, Beata Łupińska-Rytel, Marcel Skierski
Największa dotąd wystawa współczesnej sztuki ukraińskiej, powstałej w reakcji na rosyjską agresję, prezentuje ponad dwieście prac trzydziestu dwóch artystek i artystów. Działający w różnych mediach twórcy po 24 lutego stanęli przed koniecznością utrwalenia tragicznych wydarzeń. Sztuka prezentowana na wystawie dokumentuje bestialstwo rosyjskiego najeźdźcy i apeluje do sumienia świata.
W brutalnym uścisku między straszliwą codziennością i toczącymi się ponad głowami ustaleniami politycznymi znaleźli się również ukraińscy artyści. Zmuszeni do opuszczenia domów, zmobilizowani do walki, niepewni nadchodzącej przyszłości nie przestali tworzyć. Odpowiadając na rzeczywistość, zmienili jedynie temat swoich prac. Dokumentują, starając się utrwalić i skomentować otaczające ich cierpienie, na wszelkie możliwe sposoby zwrócić uwagę świata na dotykającą ich niesprawiedliwość. Dzięki ich sztuce trudniej nam odwrócić wzrok i wycofać się do bezpiecznej codzienności. Na szczęście Ukraina ma swoich artystów – mówi kurator wystawy Marcel Skierski.
fot. materiały promocyjne
Muzeum Narodowe w Warszawie
Wystawa: W atelier artysty
24.03-18.06.2023 w Gabinecie Fotografii w Galerii Sztuki XIX wieku
Kuratorka: Anna Masłowska ze Zbiorów Ikonograficznych i Fotograficznych MNW
Pracownia artysty zawsze była przestrzenią ekskluzywną i tajemniczą. Niedostępna dla przeciętnego odbiorcy sztuki, fascynowała jako miejsce kreacji. Zainteresowanie pracowniami artystów nabrało szczególnego znaczenia w 2. połowie XIX wieku. Istniejąca wśród miłośników sztuki potrzeba obcowania nie tylko z dziełem, lecz także z twórcą i miejscem jego pracy, niejako uczestnictwa w akcie tworzenia, została wykorzystana przez rozwijający się dynamicznie rynek sztuki. Otwieranie atelier dla publiczności stało się zabiegiem promocyjnym i narzędziem autoprezentacji artysty.
W Muzeum znajduje się unikatowa w skali kraju kolekcja fotografii. Znaczną część zbioru tworzą zdjęcia z 2. połowy XIX wieku. Szansę na ich zobaczenie daje Gabinet Fotografii MNW. To niewielka, kameralna przestrzeń wydzielona w stałej Galerii Sztuki XIX Wieku. Ze względów konserwatorskich fotografie są prezentowane rotacyjnie, w trzymiesięcznych odsłonach. Każdy z kolejnych pokazów, opartych na autorskich scenariuszach, pozwala prześledzić związki między fotografią a innymi dziedzinami sztuki XIX wieku.
Aleksander Karoli, Odlewnia rzeźb Piusa Welońskiego w Mokotowie pod Warszawą, 1905, odbitka fotograficzna, Muzeum Narodowe w Warszawie
Wystawa: Bez gorsetu. Camille Claudel i polskie rzeźbiarki XIX wieku
28.04– 27.08.2023
Kuratorka: dr Ewa Ziembińska, Współpraca kuratorska: Alicja Gzowska
W XIX wieku rzeźbiarstwo, wymagające ciężkiej pracy w brudzie i pyle, nadal traktowano jako profesję typowo męską. Ponadto modelowanie nagich ciał w glinie uważano za zajęcie nieodpowiednie dla kobiet. Był to jednocześnie czas kształtowania się ruchów i organizacji kobiecych, które podejmowały walkę o równouprawnienie w różnych obszarach życia. Kobiety zaczęły aktywnie zaznaczać swoją obecność także na polu sztuki rzeźbiarskiej, a do głosu doszło pokolenie artystek, które zabiegały o kształcenie się w tej zarezerwowanej dotąd dla mężczyzn dziedzinie sztuki i uzyskanie profesjonalnego tytułu zawodowego. Wystawa w MNW opowie o pionierskiej generacji polskich rzeźbiarek XIX wieku, które przecierały artystyczne szlaki kolejnym pokoleniom kobiet. Tola Certowicz, Antonina Rożniatowska, Jadwiga Milewska, Natalia z Tarnowskich Andriolli, Maria Gerson-Dąbrowska, Amelia Jadwiga Łubieńska i Felicja Modrzejewska – to tylko niektóre z nich. Większość żyła i tworzyła równolegle ze słynną uczennicą Auguste’a Rodina – Camille Claudel, której prace również znajdą się na wystawie. Będzie to pierwsza w Polsce prezentacja prac tej artystki.
Tola Certowicz, Pokora, przed 1918, 69 x 44 x 32 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie, fot. Igor Oleś
Zachęta - Narodowa Galeria Sztuki
Wystawa: Stasys Eidrigevičius !Reakcje
27.01–11.04.2023
kuratorzy: dr Jūratė Čerškutė, Ignacy Eidrigevičius
!Reakcje to pierwsza wystawa Stasysa w Zachęcie. Nie jest retrospektywą, ale wyznacza linię łączącą najstarsze i najnowsze prace artysty i obejmuje 50 lat jego praktyki twórczej. Sztuka artysty opowiada historie. Ciekawy, zawsze reagujący, czasem przewrotny, innym razem smutny, przekształca rzeczywistość w wizualną metaforę. Za każdym obrazem nakreślonym jego ręką kryje się opowieść — znana i wiarygodna, a czasem zupełnie nieprzewidywalna lub nierozpoznawalna, co czyni ją jeszcze bardziej interesującą. Kreska, którą posługuje się artysta, jest reakcją: na nastrój, emocje, ludzi, otoczenie, codzienność, na chwilę, która każe się zatrzymać
Stasys Eidrigevičius, Czerwony śnieg, fotografia, 75x50cm, 2001
Wystawa:Drugiej wiosny nie będzie… Dzieci i sztuka w XX i XI wieku
31.03–18.06.2023
kuratorka: Joanna Kordjak współpraca kuratorska: Julia Harasimowicz
Tytuł wystawy przywołuje słowa Franza Cižka, pioniera edukacji artystycznej z początku XX wieku. Odnoszą się one do okresu dzieciństwa i brzmią jak przestroga, ale też wezwanie do odpowiedzialności i działania. Czy my, dorośli, potrafimy podjąć to wyzwanie, szczególnie wobec problemów, z jakimi mierzą się dziś dzieci i młodzież: przemocą doznawaną na co dzień, doświadczeniem pandemii, wojny i uchodźstwa? Co możemy zrobić, żeby wpłynąć na poprawę kondycji psychicznej dzieci i młodzieży, jak sprawić, by ich głos był słyszalny? Na wystawie przywołane są zarówno praktyki pionierów nowoczesnej pedagogiki (jak Janusz Korczak, Maria Montessori czy Célestin Freinet) i alternatywnej edukacji z początku i pierwszej połowy XX wieku (począwszy od modernistycznych koncepcji rozwijanych w Bauhausie), jak i współczesne odwołania do tych źródeł. Ich wspólnym mianownikiem jest wspieranie kreatywności dzieci poprzez interdyscyplinarność, naukę różnych umiejętności i doświadczanie rzeczywistości różnymi zmysłami.
Monster Chetwynd, Piegi i motyle. Śniło mi się, że się obudziłem, 2022, wideo, dzięki uprzejmości artystki
Wrocław
BWA Wrocław
Galeria SIC!
Wystawa: I & We. Wystawa szkła norweskiego
24.03 - 18.06.2023
Kuratorka: Mika Drozdowska
Najnowsza wystawa w galerii SIC! zbiera prace przedstawiające relację człowiek-natura jako system naczyń połączonych. Jest to prezentacja szkła współczesnego, autorstwa dziesięciu Norweżek, które stworzyły wyjątkowe, artystyczne uniwersa.
Na wystawie zobaczymy selekcję prac obiektowych, wideo oraz fotografii, w których metamorficzny charakter szkła zostaje wykorzystany na poziomie kształtowania się materii, ale także idei. Prezentowane prace są na-rzędziem zaangażowania, generują relacje, performują. Pełnią funkcję nośników informacji, opowiadają przy-szłym generacjom o naszej teraźniejszości, ale też gorzko ją komentują. Są impulsem do zrewidowania wła-snych praktyk artystycznych w kontekście zmian klimatycznych i naszej intensywnej eksploatacji zasobów Ziemi. Niektóre zadają pytanie o to, w jakiej formie, a może czy w ogóle, szkło będzie wciąż częścią naszego życia. Inne, bez krzty powagi odważnie przedrzeźniają rzeczywistość. W niektórych dostrzegamy metaforę ludzkich kodów i zachowań, kolejne zaś są obrazem naszej wytrzymałości i umiejętności adaptacji.
Heidi Kristiansen, Gloubi boulga ©Pål Hoff
Galeria Dizajn BWA Wrocław
Wystawa: Kowalscy muszą wypocząć. Wystawa o Pafawagu i czasie wolnym
25.02-21.05.2023
Kuratorka: Iwona Kałuża
Czym w odniesieniu do pracy jest odpoczynek? Jak podchodzono do niego w dobie socjalizmu, kiedy pojęcie wczasów dopiero zaczynało krystalizować się wśród robotniczego społeczeństwa? Państwowa Fabryka Wagonów „Pafawag” to jedno z pierwszych uruchomionych po 1945 roku przedsiębiorstw we Wrocławiu. Jako jeden z największych w tym czasie zakładów pracy obarczona była ogromnym ciężarem politycznym. Było to specyficzne „miasto w mieście”, gdzie na ponad stuhektarowym obszarze produkowano tabor kolejowy, a także wprowadzano praktyki humanizacji pracy.
Historie wieloletnich pracowników i znalezione w ich szufladach proporce, przypinki, zdjęcia, sportowa koszulka, czapka czy inne materiały reklamowe to zapis codzienności okresu PRL – pewien jego wyimek,który w tym przypadku stał się bazą do stworzenia narracji. Na pierwszy rzut oka nacisk kładziony na projektowy aspekt prezentowanych przedmiotów nie narzuca ich polityczności, choć nie można zapomnieć, że powstały w czasie, kiedy imprezy masowe wyrażały ideologię komunizmu. W tym przypadku mają one jednak jeszcze jeden wymiar – są wyrazem sentymentu do własnej przeszłości. Do wspomnień, a może i nawet złudnej iluzji z czasów młodości. Bo, jak wynika z rozmów z byłymi pracownikami i pracownicami, dla wielu z nich Pafawag był ikoną: miejscem pracy, a także odpoczynku.
widok wystawy, fot. Alicja Kielan
Galeria BWA Wrocław Główny
Wystawa: Podróż do wnętrza Ziemi
10.03-11.06.2023
Kuratorka: Joanna Kobyłt
Punktem wyjścia dla wystawy jest powieść Juliusza Verne’a z 1864 roku, w której główni bohaterowie odbywają podziemną wyprawę, będącą swoistą podróżą w czasie. Oglądają paleontologiczne ślady życia roślin i zwierząt, łowią prehistoryczne ryby, natrafiają na las gigantycznych grzybów, wreszcie odnajdują szczątki człowieka kopalnego. Cała podziemna struktura wydaje się być niemal stworzona do bytności ludzi pod ziemią. Podróż do wnętrza Ziemi ma charakter eseju wizualnego, w którym sztuka ilustruje ludzkie relacje z wnętrznościami ziemskimi. Jednocześnie wystawa łączy ze sobą dwa wątki kluczowe dla miejsca, w którym się odbywa: podróż i węgiel kamienny. Artyści i artystki zaproszeni do wystawy przyglądają się stosunkowi człowieka do geologicznych zasobów, a ekspozycja przywodzi na myśl dawne muzea historii naturalnej. W pracach pojawiają się wizje podziemnych światów i początków życia, a także temat wydobywania i spalania paliw kopalnych, które to procesy ściśle dyktują warunki życia polityczno - ekonomicznego. Człowiek ukazany jest w relacji do podziemi – z ich zasobami, skałami, minerałami, archeologicznymi artefaktami. Wystawa jest propozycją odczytania książki Verne’a, używając dzisiejszej wiedzy o antropocenie - epoce zawłaszczonej przez człowieka i o konsekwencjach przekształceń planety.
Patrycja Orzechowska, Przytulmy to co ciemne, kolaż 2022
Muzeum Architektury we Wrocławiu
Wystawa: Antropocen
23.03 - 21.05.2023
Kuratorzy: Kacper Kępiński, Adrian Krężlik
Wystawa „Antropocen” prezentuje współczesne realizacje architektoniczne, innowacje i projekty na przyszłość, które rysują kontekst aktualnych wyzwań wobec katastrofy środowiskowej. Pokazujemy dzisiejsze problemy i szukamy możliwości ich rozwiązywania. Osadzamy architekturę w kontekście ekologicznym i społecznym, patrząc na nią jako efekt, lecz też jako narzędzie globalnych i lokalnych zmian w postrzeganiu relacji człowieka z przyrodą. Prezentujemy pozytywne przykłady współczesnych i historycznych projektów, realizacji i technologii, które są w stanie tworzyć bezpieczne i sprawiedliwe środowisko życia zarówno dla człowieka, zwierząt i roślin.
widok wystawy, fot. Wojciech Chrubasik
Muzeum Narodowe we Wrocławiu
Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej
wystawa: Twarzą w twarz
26.02-04.06.2023
Kuratorki wystawy: Iwona Dorota Bigos & Małgorzata Micuła
Wystawę zbudowano wokół najważniejszych dla historii twarzy zagadnień: samoidentyfikacji, portretu, maski i twarzy syntetycznej. Można na niej prześledzić, w jaki sposób zmieniał się status ludzkiego wizerunku i jak wzrastała społeczna potrzeba jego rejestrowania oraz jak ewoluowały formy zapisywania – zaskoczyć widza może wielość punktów widzenia. Zwiedzający obejrzeć mogą autoportrety i portrety trumienne, które gloryfikowały twarz, maski pośmiertne, które w XIX w. stawały się nierzadko mieszczańskim bibelotem, oraz maski rytualne, opiekuńcze czy taneczne, które zapewniały kamuflaż, ale i zmianę tożsamości. Nie zabrakło motywów najbardziej współczesnych, związanych z generowaniem twarzy cyfrowych i syntetycznych.
Weronika Gęsicka, Bez tytułu #14 z serii SMASH, 2019–2020
Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej
wystawa: Otto Piene. Gwiazdy
22.01-25.06.2023
Kuratorka: Iwona Dorota Bigos
Pierwsza w Polsce indywidualna wystawa prac Ottona Piene – światowej sławy niemiecko-amerykańskiego artysty, jednego z założycieli grupy ZERO. Pokazane są jego słynne rzeźby powietrzne „Długie gwiazdy” (2014) oraz instalacja świetlna „Praska przestrzeń światła” (2002/2017).
Jako artysta Piene zrezygnował z tradycyjnego malarstwa, aby tworzyć dzieła ze światła, ognia i ruchu. Łączył sztukę awangardową z najnowocześniejszą techniką, tworząc uniwersalne dzieła, którym znaczenie nadawali sami widzowie – wypełniając je swoimi emocjami i doświadczeniami. Ożywiał instalacje, aby ruchem i kolorem kreować świat oparty na empatii i równości.
Otto Piene, „Długie gwiazdy”, 2014, © Otto Piene Estate / VG Bild-Kunst, Bonn, dzięki uprzejmości Sprüth Magers. Fot. M. Lorek
66P Subiektywna Instytucja Kultury
wystawa: Adam Kozicki. Budzę się w miejscu, w którym żaden człowiek nie zdoła żyć
16.03-22.04.2023
współpraca kuratorska: Aleksy Wójtowicz
Adam Kozicki łączy zaangażowanie społeczne z twórczym aktywizmem. Obrazy poświęcone są trudnym doświadczeniom osób migrujących i zagadnieniu granicy, przede wszystkim w kontekście sytuacji na pograniczu polsko-białoruskim. Na wystawie Budzę się w miejscu, w którym żaden człowiek nie zdoła żyć zobaczymy obrazy, które dotyczą doświadczeń wypartych i wymazywanych z przekazu medialnego: zasieków i murów, bezprawnych deportacji, cmentarzysk ciał osób, które zostały uznane za niewarte życia. To także wizerunki miejsc objętych stanem wyjątkowym, w których dzieją się losy gorsze od śmierci i odważne akty pomocy.
Adam Kozicki, to już (Frans Masereel – Mon livre d'heures), 2022, tusz akrylowy z aerografu na płótnie, 200 x 150 cm
Zalesie Górne
Ośrodek Sztuki Lescer
Wystawa: Chaszcze, gaje, zarośla i krzewy
24.03-24.04.2023
Kuratorka: Ewa Sułek
Ruch roślin jest skomplikowany. Pozornie nie mogą się same przemieszczać, opuścić okupowanych i ostrzeliwanych terytoriów, ani schronić przed bombardowaniem. Mogą natomiast rozpylać nasiona, które ukryte w zakamarkach naszych ubrań lub gnane wiatrem potrafią przemierzyć nawet ocean. To, gdzie kiełkują, czasem jest sprawą przypadku, a czasem ludzkiej ręki. Wykorzenione z naturalnego środowiska, rosną w naszych domach, ale wystarczą zbyt długie wakacje, chwila nieuwagi albo brak czułej dłoni, aby stały się całkowicie bezbronne. Bazując na doświadczeniach roślin, wystawa skupia się na zagadnieniach związanych z niemożnością oderwania się od miejsca, z którym jesteśmy związani poprzez okoliczności geograficzne – z reguły zupełnie przypadkowo, ponieważ nie możemy wybrać lokalizacji, w której przychodzimy na świat, ani naszej narodowości. Tymczasem te dwa elementy decydują w dużej mierze o naszym życiu, stawiają przed nami granice – geograficzne, fizyczne i mentalne, często trudne do przekroczenia i niesprawiedliwie rozlokowane.
widok wystawy, fot. Paweł Zaręba
Zielona Góra
BWA Zielona Góra
wystawa: Dominika Łabądź - Ćwiczenia z przesuwania się
17.03-16.04.2023
kuratorka: Joanna Synowiec
„Ćwiczenia z przesuwania się” to wystawa indywidualna Dominiki Łabądź. Tytułowe „przesunięcie się” jest ćwiczeniem, podczas którego uznajemy swój przywilej i dzielimy się nim - robiąc miejsce innym, którzy są mniej uprzywilejowani, czy marginalizowani. Wykonując to ćwiczenie, tworzymy przestrzeń dla różnych wypowiedzi, potrzeb, możliwości działania i doświadczeń. W ten sposób zarówno nasze terytorium, jak i język podlegają przemianom. Nie znikają, nie zostają przejęte, ale mogą stawać się nawarstwiającą strukturą, nabyć nowe formy czy konstrukcje.
Podobnie jest z pracami artystki, które poprzez swój charakter czy użyte materiały odnoszą się tytułowego „przesunięcia”. Tkaniny, które utkała artystka z transparentów protestacyjnych, tworzą „nowy” materiał. Wystawa Dominiki Łabądź jest też wynikową różnych odniesień w scenariuszach przyszłości, tworzenia wspólnot opartych na relacji, gdzie język jest tylko jednym ze sposobów komunikacji. Proces pracy nad wystawą odbył się już jako ćwiczenie, ponieważ artystka współtworzyła cykl warsztatów, podczas których uczestniczki i uczestnicy uświadamiali sobie własne przywileje.
plakat wystawy
Wszystkie cytaty zostały zaczerpnięte z oficjalnych materiałów prasowych uczestniczących w przeglądzie wydarzeń.
Obieg po Sztuce Współczesnej przygotowany pod redakcją Aleksandry Pudlak
W tle wykorzystano zdjęcie Szymona Sokołowskiego przedstawiające widok ekspozycji wystawy Agnieszki Szostek i Michaela Bibera QUENCH THIRST WITH DEW w UFO Gallery